Mistbank
Ik heb jaren geleden eens een lift gegeven
aan een roemloos verdwaalde mistbank
wiens thuisbasis ergens op de westflank
lag: één duel verloren, zonder pardon verdreven.
Hij kon het zelf nog maar nauwelijks geloven;
met een voortreffelijke winter in't verschiet
was hij, van de Ondoordringbaren de Favoriet,
opgelost en afgewezen - had moeten beloven
eenmaal het Licht van het oosten te verleiden,
tweemaal de Bezinning van het zuiden,
driemaal de Kloof naar het noorden te dichten,
en herhalen al hetgeen eens gezegd - zich dan te richten
op de Toekomst die hem de Terugweg zou duiden.
Net zag ik hem weer - gebroken zich verspreiden.
( 1992 )