Voorbarig
Alsof vrieskou de zomer vloerde,
zo voelde het laatste kerkhof aan;
listig de lucht die me beroerde,
het kwam niet in me op om weg te gaan.
Die bitterzoete kilte zou hier altijd blijven
en ik moest mezelf dan ook dwingen
om niet te vallen voor al die lijven
en hun betaste stenen die de dood vervingen.
Een gemoedelijk onweer gaf zijn signalen,
ik wist mijn aandacht te verleggen:
zelfs hier was niemand me komen halen,
ik had het dan ook maar van horen zeggen...
( 21 Juni 1992 )